Engels
Nederlands
FransGin
Gin wordt gemaakt van een destillaat van een vergist graanbeslag waaraan jeneverbessen of sleedoornbessen (Sleedoorn gin) worden toegevoegd tijdens het destillatieproces. De overheersende smaak van jeneverbessen is wettelijk bepaald. Verder worden specerijen als korianderzaden, engelwortel, gedroogde citroen, limoen of sinaasappelschil en iriswortel gebruikt als toevoeging. De diversiteit aan kruiden en specerijen wordt steeds groter.
De EU heeft 37,5% als het minimum alcoholpercentage bepaald, in de Verenigde staten is dat 40%.
Hoe meer alcohol de drank bevat, hoe sterker de smaak wordt. Gewone gin wordt weinig puur gedronken vanwege de droge smaak. Gin met sleedoornbessen is minder droog.
Flanders Spirits gebruikt verschillende technieken om zijn Gins te maken namelijk distilleren en infuseren. Onze premium gin’s (D-Gin) worden verschillende malen gedistilleerd waardoor de puurheid van de alcohol verhoogt. Hierdoor vallen ze onder de categorie ultre premium gins en zijn ze wat duurder. D-Gin komt met een alcoholgehalte van 40° en wordt gebotteld in flessen van 50cl. Rei Gin daarentegen is een standaard Gin en is dus minder duur in productie. Rei Gin komt ook met een alcohol gehalte van 40° maar wordt gebotteld in flessen van 70cl.
Buiten de vele verschillende kruiden die gebruikt worden om onze basis te maken worden D-Gin Gold Edition en Rei Gin Gold verder op smaak gebracht met bittere appelsienschil. Hierdoor bekomt men een zachte maar lekker gin van het type citrus gin. Bovendien worden beide gins voorgesteld met goud glitter in de fles om zo een betovered effect te creeren in de fles en in het glas. Schud dus zeker de fles voordat u hem inschenkt. D-Gin Ice Crush Edition en Rei Gin Sky worden op smaak gebracht met gember, hierdoor bekomt men een zachte en frisse gin van het type kruidige gins. D-Gin pink summer edition en Rei gin Rose zijn dan onze iets zoeter gins en worden op smaak gebracht met rozeblaadjes. Deze gins zijn van het type florale gins.
Rei gin Dry en Rei gin Elderflower zijn een ander type gin, het zijn bijde London Dry gins waarvan de Rei gin Elderflower geïnfuseerd werd met citrus vrucht en vlierbloesem. Deze gins kunnen puur gedronken worden of gebruikt in diverse cocktails.
Het verschil tussen Gin and Genever
Simpelweg is de overeenkomst tussen gin en jenever de jeneverbes. Het verschil zit in de soort alcohol. Gin moet worden gemaakt met neutrale alcohol van graan. Neutrale alcohol wordt gedistilleerd tot 96%, net als bij vodka. Daarnaast bestaat jenever uit moutwijn, wat een sterke graansmaak heeft, te vergelijken met whisky die nog niet gerijpt is.
Dit geeft jenever een lastiger karakter en maakt het daarom minder geschikt als cocktail drank. Jenever wordt doorgaans puur gedronken, zowel op kamertemperatuur als gekoeld.
Gin wordt tijdens de distillatie met verschillende kruiden op smaak gebracht, dit maakt de smaak zo specifiek en uniek, en is daarom zeer geschikt om te gebruiken in cocktails. Het verschil tussen jenever en gin is hierdoor dus heel duidelijk, zowel qua smaak als in gebruik.
De geschiedenis van Gin
De vroegst bekende verwijzing naar jenever komt voor in het 13de-eeuwse encyclopedische werk Der Naturen Bloeme (Brugge), met het vroegste gedrukte recept voor jenever daterend uit het 16e-eeuwse werk Een Constelijck Distileerboec (Antwerpen).
De arts Franciscus Sylvius is ten onrechte gecrediteerd voor de uitvinding van gin in het midden van de 17e eeuw, het bestaan ​​van jenever wordt bevestigd in Philip Massinger's toneelstuk “The Duke of Milan” (1623), toen Sylvius ongeveer negen jaar oud zou zijn geweest. Er wordt meer beweerd dat Engelse soldaten, die in 1585 tijdens de Tachtigjarige Oorlog, Antwerpen steunden tegen de Spanjaarden, al gins dronken voor hun kalmerende effecten voor de strijd, waaruit de term “Dutch courage” (Nederlandse moed) wordt verondersteld te zijn ontstaan. Volgens sommige onbevestigde bronnen is Gin afkomstig uit Italië.
Tegen het midden van de 17e eeuw hadden talrijke kleine Nederlandse en Vlaamse distilleerders de re-distillatie van moutwijn gepopulariseerd met jeneverbessen, anijs, karwij, koriander, enz., Deze werden in apotheken verkocht en werden gebruikt om medische problemen als nier aandoeningen, maagaandoeningen en galstenen te behandelen.
Gin verscheen in het begin van de 17e eeuw in Engeland en genoot ten tijde van de herstelling een korte heropleving. Gin werd enorm populairder als een alternatief voor brandewijn, toen William III, II & I en Mary II mede-soevereinen werden van Engeland, Schotland en Ierland na het leiden van de “Glorious Revolution”, met name in ruwe, inferieure vormen, waar het eerder waarschijnlijk op smaak werd gebracht met terpentijn
Het drinken van gin in Engeland steeg aanzienlijk nadat de overheid ongelicentieerde gin productie toestond, en tegelijkertijd een zware belasting oplegde aan alle geïmporteerde sterke dranken zoals Franse brandewijn. Dit creëerde een grotere markt voor gerst van slechte kwaliteit die ongeschikt was voor het brouwen van bier, en in 1695-1735 kwamen duizenden gin-winkels op in heel Engeland, een periode die bekend staat als de Gin Craze
Vanwege de lage prijs van gin, in vergelijking met andere dranken op hetzelfde moment, en op dezelfde geografische locatie, werd het regelmatig door de armen geconsumeerd. Van de 15.000 drankgelegenheden in Londen waren meer dan de helft gin-winkels. Bier behield een gezonde reputatie omdat het vaak veiliger was om het gebrouwen bier te drinken dan onrein zuiver water.
Gin kreeg echter de schuld van verschillende sociale problemen en het kan een factor zijn geweest in het hogere sterftecijfer. De reputatie van de twee drankjes werd geïllustreerd door William Hogarth in zijn gravures “Straat van het bier en Gin Lane” (1751) beschreven door de BBC als misschien wel de meest krachtige anti-drug ooit opgevatte poster.
De negatieve reputatie van gin overleeft vandaag in de Engelse taal, in termen als "gin mills" of de Amerikaanse uitdrukking, "gin joints" naar beruchte bars of "gin-soaked" om te verwijzen naar dronkaards. het epitheton "mothers ruin" is een veel voorkomende Engelse naam voor gin waarvan de oorsprong het onderwerp is van een voortdurende discussie.
De Gin-wet 1736 legde hoge belastingen op detailhandelaren op en leidde tot rellen in de straten. De prohibitieve plicht werd geleidelijk verminderd en uiteindelijk afgeschaft in 1742. De Gin-wet 1751 was echter meer succesvol; het dwong distilleerders om alleen te verkopen aan erkende detailhandelaren en gin-winkels onder de jurisdictie van lokale magistraten te brengen. Gin in de 18e eeuw werd geproduceerd in pot-stills en was iets zoeter dan de bekende Londense gin.
In Londen, aan het begin van de 18e eeuw, werd veel gin legaal gedistilleerd in woonhuizen (er werden in 1726 naar schatting 1.500 woonstallen veroorzaakt) en werd vaak gearomatiseerd met terpentijn om harsachtige houtachtige noten te produceren naast de jeneverbes. Nog in 1913 stelt Webster’s Dictionary, zonder verdere opmerking, "gewone gin” wordt meestal gearomatiseerd met terpentijn '.
Een andere veel voorkomende variatie was distillatie in de aanwezigheid van zwavelzuur. Hoewel het zuur zelf niet destilleert, verleent het de extra geur van diethylether aan de resulterende gin. Zwavelzuur trekt één watermolecuul af van twee ethanolmoleculen om diethylether te maken, dat ook een azeotroop vormt met ethanol en daarom daarmee destilleert. Het resultaat is een zoetere geest en een die misschien een bijkomend analgetisch of zelfs bedwelmend effect heeft.
Nederlandse of Belgische gin, ook bekend als jenever of gin, is geëvolueerd uit moutwijn alcohol en is een duidelijk ander drankje dan latere gin-stijlen. Schiedam, een stad in de provincie Zuid-Holland, is beroemd om zijn jenever productie geschiedenis. Hetzelfde geldt voor Hasselt in de Belgische provincie Limburg.
De 18de eeuw geeft aanleiding tot een stijl van gin, aangeduid als Old Tom gin, wat een zachtere, zoetere stijl van gin is, vaak door toevoeging van suiker. Old Tom-gin vervaagde in populariteit aan het begin van de 20e eeuw.
De uitvinding en de ontwikkeling van de destilleer kolom (1826 en 1831) maakte het destilleren van neutrale alcohol praktisch, waardoor de creatie van de 'Londen Dry' stijl mogelijk werd die later in de 19e eeuw ontstond.
In tropische Britse kolonies werd gin gebruikt om de bittere smaak van kinine te maskeren, wat de enige effectieve anti-malaria verbinding was. Kinine werd opgelost in koolzuurhoudend water om tonisch water te vormen; de resulterende cocktail is gin en tonic, alhoewel moderne tonics slechts een spoor van kinine als smaakstof bevatten. Gin is een gemeenschappelijke basis alcohol voor veel gemengde dranken, waaronder de martini. In het geheim geproduceerd "bathtub gin" was beschikbaar in de “speakeasies” en "blind pigs" van het Verbod-tijdperk in Amerika als een resultaat van de relatieve eenvoudige productie..
Sinds 2009 is de tweede zaterdag in juni uitgeroepen tot World Gin Day.
London Dry Gin of Plymouth Dry Gin
Ondanks dat de naam anders doet vermoeden, moet deze gin niet uit Londen te komen. Het gaat om de wijze waarop deze gin wordt gemaakt. Hij wordt gemaakt op de originele manier waarbij 1 keer wordt gedistilleerd samen met de toevoeging van alle ingrediënten en kruiden. Na dit proces wordt alleen nog water toegevoegd en gebottled.
Distilled Gin
Distilled Gin doorloopt hetzelfde proces als London Dry Gin of Plymouth dry Gin, maar bij Distilled Gin worden op het eind nog extra ingrediënten en kruiden toegevoegd.
Deze soort kennen we als de oorspronkelijke ‘premium gins’, waarbij de gins nogmaals worden gedistilleerd met bijvoorbeeld sinaasappel of limoen, of specerijen.
Ook bestaat de mogelijkheid tot infuseren met bijvoorbeeld rozenblaadjes of komkommer.
Compound Gin
Bij Compound Gin staat op het etiket alleen vermeld dat het om een gin gaat. Deze soort gin wordt veel gebruikt als huismerk van een supermarkt. Aan deze gins zijn smaken en of extracten toegevoegd, zonder dat deze zijn mee gedistilleerd; hierdoor wordt de productie ervan veel goedkoper.
Old Tom Gin
Deze soort wordt tegenwoordig wat meer geproduceerd vanwege de comeback van gin en cocktails met gin. Old Tom gin is veel zoeter dan de klassieke gin door toevoeging van suikers, en is dus bij uitstek zeer geschikt voor cocktails.
Ultra Premium Gin
Ultra Premium Gin is een zuiverdere gin dan de andere varianten. Ultra Premium gin is meerdere malen gedistilleerd, waardoor deze gin veel zuiverder is dan andere soorten gin. Door de hogere productie kost wordt deze gin dan ook duurder in de verkoop.
Gin Infusing
Het infuseren van gin zorgt ervoor dat nieuwe smaken en structuren worden gecreëerd. Een infusie is het laten intrekken van smaakstoffen in vloeistoffen of vaste producten.
De bekendste infusie is misschien wel de thee door het laten trekken van theeblaadjes in warm water. Dit is ook mogelijk met gin. Tijdens het infuseren worden smaakstoffen aan het distillaat toegevoegd.
Het variëren met infusies is eindeloos, elke gewenste smaak kan aan vloeistof worden toegevoegd. Kruiden en specerijen worden vaak toegevoegd aan een infusie om een bepaalde smaak te creëren.
Als de geurmoleculen worden blootgesteld aan andere ingrediënten, lucht en warmte beginnen er een reeks chemische reacties. De oorspronkelijke geurchemicaliën worden omgezet in andere stoffen waardoor de complexiteit van de infusie toeneemt.
